موضوع: خنک‌کن جذبی و ویژگی آن

مدت زمان مطالعه: 3 دقیقه

تاریخ: 29 بهمن

خنک کن جذبی بر اساس فرآیندی شیمیایی در محیط خلاء موجب جذب گرما و تولید سرما می شود. در اغلب چیلرهای جذبی، ماده مبرد آب است که در محفظه اواپراتور تحت خلاء و در دمایی کم، تبخیر شده و گرمای تبخیر را از سیال ثانویه (آب در گردش سیستم سرمایش) می گیرد و بخارهای حاصل از این فرآیند توسط ماده جاذبی مانند لیتیم بروماید که در محفظه دیگری به نام ابزوربر قرار دارد جذب می شود. لیتیم بروماید با جذب بخارآب رقیق شده و به تدریج قابلیت جذب خود را از دست می دهد. بنابراین برای تغلیظ و احیای قابلیت جذب مجدد، توسط پمپ مخصوصی از ابزوربر به محفظه دیگری به نام ژنراتور یا تغلیظ کننده فرستاده می شود. در این محفظه، محلول رقیق در مجاورت بخار، آب داغ، آبگرم یا حتی شعله مستقیم بار دیگر غلیظ شده و به ابزوربر باز می گردد. از سوی دیگر بخار آب حاصل از حرارت دهی لیتیم بروماید رقیق در ژنراتور به محفظه تقطیر یا کندانسور می رود. در کندانسور، بخار حاصل از عملکرد ژنراتور در مجاورت آب ارسالی از سوی برج خنک کن تقطیر شده و آب حاصل از آن بار دیگر برای تبخیر مجدد وارد محفظه اواپراتور میشود.

خنک کن های جذبی رایج از نوع آب – لیتیم بروماید هستند، اما نوع آب – سیلیکاژل این گونه چیلرها نیز تولید می شود که رواج آن به هیچ وجه قابل مقایسه با چیلرهای نوع اول نیست.

چیلرهای جذبی لیتیمی اغلب در ظرفیتهای بیش از ۲۰۰ تن تبرید مورد استفاده قرار می گیرند؛ اما امروزه انواع کم ظرفیت تر آن هم تولید و به کارگرفته میشوند. خنک کن های جذبی با ظرفیت کمتر از ۱۰ تن تبرید که به صورت واحدهای محلی مورد استفاده قرار می گیرند به طور معمول از نوع آمونیاکی هستند. در این گونه واحدها، آمونیاک مبرد و آب ماده جاذب است.

خنک کن های جذبی برخلاف چیلرهای تراکمی از تنوع چندانی برخوردار نیستند و به غیر از موارد معدودی که با ظرفیت کم به صورت محلی مورد استفاده قرار می گیرند، در اغلب موارد، کاربردی مرکزی دارند. چیلرهای جذبی براساس چگونگی تغلیظ و منبع گرمایی در دو گروه عمده مستقیم و غیرمستقیم طبقه بندی می شوند که در گروه مستقیم عمل تغلیظ با شعله مستقیم صورت می گیرد ولی در انواع غیرمستقیم، آبگرم، آب داغ و بخار، سیال گرم عامل تغلیظ هستند.

چیلرهای جذبی از نظر مراحل تغلیظ نیز در دو گروه یک اثره و دواثره طبقه بندی می شوند. در چیلرهای دواثره که کارایی بیشتری نسبت به چیلرهای یک اثره دارند، عمليات تغلیظ در دو مرحله و در دو ژنراتور تحت نام های ژنراتور دمای بالا و ژنراتور دمای پایین صورت می گیرد. ژنراتور دمای بالا تحت تاثیر گرمای بخار ارسالی از دیگ بخش اصلی عملیات تغلیظ را انجام میدهد و ژنراتور دمای پایین با استفاده از بخار مبرد حاصل از عملیات ژنراتور اول بخش دیگری از فرآیند تغلیظ را به عهده دارد

چیلرهای جذبی متکی به سوخت فسیلی و دیگ های آبگرم یا بخار هستند و مصرف برق آنها بسیار اندک است. استهلاک کم و عمر نسبتا زیاد از جمله مزایای چیلرهای جذبی محسوب میشود. چیلرهای جذبی کم سروصدا و بدون لرزش هستند. ضریب کارآیی آنها نسبت به چیلرهای تراکمی کمتر و حجم آنها با ظرفیت مشابه بیشتر است.

* زمینه های کاربری چیلرهای جذبی

(الف). پروژه های بزرگ در اقلیم گرم و خشک و نیمه خشک که امکان استفاده از برج خنک کننده در آنها وجود داشته باشد.

(ب). پروژه هایی مانند (الف) که در آن از بخار برای گرمایش یا سایر مصارف استفاده می شود مانند بیمارستان ها

(ج). پروژه هایی مانند (الف) که دارای تجهیزات تبادل حرارت دوفصلی مانند فن کوئل و هواساز هستند.

(د). پروژه هایی مانند (الف) که در آنها استفاده از خنک کن های تراکمی به دلیل مصرف زیاد برق مقرون به صرفه نباشد.

(ه). پروژه هایی که در آن از سیستم های بازیافت انرژی ناشی از اتلاف حرارت در سایر تجهیزات استفاده می شود.

برچسب ها :