سعدی فرزند دیگر این مرزوبوم است که شهرت او کمتر از شهرت حافظ نیست. وی در سال ۱۱۸۱م/۵۷۷ق در شیراز متولد شد و می‌گویند که در سال ۱۲۹۱م/۶۹۰ ق درگذشته است. سعدی برخلاف حافظ، که همیشه در مولدش به سر می برد و بندرت زادگاه خود را ترک می کرد، سفر را بسیار دوست داشت و به هندوستان و عربستان و آفریقا و آسیای صغیر مسافرت کرد. آثار مهم ادبی او عبارت اند از گلستان به معنی باغ گل و بوستان یعنی باغ میوه. سعدی در نخستین کتاب خود به شرح سلسله ای از حکایت ها و داستان های منشور می پردازد که در فواصل آنها اشعاری آمده، در صورتی که دومین اثر وی منظوم است و طی آن به پرورش صفات پسندیده و اخلاق نیکو اشاره می کند و غالبا بر آن تأکید می ورزد. چون وی مردی سلیم النفس بوده مردم را به میانه روی و اعتدال در کارها و اعمال نیک تشویق و ترغیب می کرد و این صفات را توشه ای برای آخرت می پنداشت.
می گویند کریم خان زند به تجدیاد بنای آرامگاه سعدی همت گماشت. سعدیه در حدود 1.5 کیلومتری در شمال شرقی حافظیه، در بالای دره کوچکی واقع شده و مدت چندین سال بازدیدکنندگان آرامگاه، مجموعه کامل خطی آثار شاعر را که تاریخ آن همان تاریخ حکومت کریم خان زند بود، مشاهده می‌کردند.
در کنار آرامگاه سعدی، باغ دلگشا قرار دارد که به دلیل درختان نارنجش مشهور است. این باغ در اردیبهشت شیراز آکنده از بهار نارنج بوده و فضایی بی نظیر را به ارمغان می‌آورد.
