از قرن هفدهم تا نوزدهم میلادی / یازدهم تا سیزدهم هجری آنچه بیش از هر چیز توجه مسافران و بازدید کنندگان شهر شیراز را به خود جلب می کرد، آرامگاه شاعران نامدار آن، یعنی سعدی و حافظ، باغ های زیبا، و اردیبهشت شیراز بود. عده معدودی پس از دیدن اردیبهشت شیراز آن را مطابق طبع خود نیافتند و یکی دو تن شکاک در خاطرات خود نوشتند که در توصیف باغ های این شهر و آرامگاه های آن غلو شده است.
شاردن فرانسوی، که راجع به اصفهان شرحی مفصل نوشته و با زیبایی خاص، این شهر را توصیف کرده است، در سال ۱۶۷۴م / ۱۰۸۵ ق از شهر شیراز دیدن کرده و آن را دلفریب و زیبا یافته است. وی خاطرنشان می سازد که شیراز باغ های بسیار داشته است. این جهانگرد از تنگ الله اکبر، در شمال این شهر، عبور کرده و خیابان زیبا و عریضی را طی کرده است. باغ های زیبایی در دو سمت این خیابان مقابل یکدیگر احداث شده بود و هر یک از آن ها دروازه ای داشت که گنبد کوچکی بر بالای آن تعبیه کرده بودند. شاردن می نویسد: زیباترین محل های شیراز باغ های عمومی آن است که عده آنها به بیست می رسد. این باغ ها تنومندترین درختان جهان را در خود جای داده اند… درختانی از قبیل سرو، چنار … و کاج. وی سپس وارد جزئیات می شود و به توصیف باغ سلطنتی و باغ فردوس می پردازد. باغ اخیر دارای استخری بوده که هر طرف آن در حدود چهل متر طول داشته است. شاردن اردیبهشت شیراز را به تفصیل توصیف می کند و دلپذیری و زیبایی آن را مورد تاکید قرار می دهد.
