شعر و ادبیات می توانند برای طراح از نظر آموزشی و همچنین الهام بخشی، بسیار مفید باشند. شعر و ادبیات به شیوه های ذیل می توانند در راهبردهای آموزشی سودمند واقع شوند:
1. از طریق مشاهده قواعد حاکم بر ساختار اثر ویژه ادبی یا شعر.
2. از طریق مشاهده شیوه ای که نویسندگان و شعرا تلاش می کنند از طریق آن پیام مرکزی را که جوهره طرح کلی است، آشکار سازند.
3. از طریق کمینه ساختن ابزارهای بیان و تلخیص نظامی که فرد برای خلق اثر برمی گزیند.
4. از طریق شیوه برخورد نویسندگان با “راز” و “شگفتی”.
5. از طریق معنایی که به واژه های مختلف و وضعیت ها اختصاص داده شده است.
6. از طریق کاربرد ویژه زبان، بافت در کاربرد واژه ها و بافت کلی اثر ادبی.
7. از طریق تقابل وزن، قافیه و آهنگ کلی اثر _که با دشواری کلام آهنگین (مقفا) ارتباط دارد_ با ابزارهای دیگری جز اینها برای بیان حال و هوای دوران (برای مثال ابزارهای کلاسیک در برابر ابزارهای مدرن).
8. از طریق تاکید بر فرم در برابر تاکید بر معنا
9. از طریق آهنگ کلی قطعه (شعر یا رمان) به عنوان تفسیری انتقادی از زمان و مکان خود یا قطعه ای که بیانگر خرد عمومی و رویکرد کلی مردم نسبت به موضوعات مورد تفکر است.
10. از طریق سهم ارزشمند تفاسیر نویسندگان و شعرا از حرفه خود و همچنین سهم نقد_ادبی مجموعه ای کامل از نظام زیبایی شناختی که ارتباط بسیار قوی با زیبایی شناسی معماری دارد.
